ik schuif mezelf opzij

Waarom schuiven wij onszelf opzij?

“Die auto is van mij!!! Ik was er eerst mee aan het spelen!” “Geef hierrrrr!!” Bam, klats, boem. Boosheid en verdriet…. En wie trekt er aan het kortste eind? 9 van de 10 keer is dat mijn dochter Fianne. En niet omdat ze dat niet wil. Nee, uiteindelijk geeft ze vaak vrijwillig de speelgoedauto terug aan haar broer. Waarom doet ze dat toch elke keer? Om de lieve vrede maar te bewaren?

Geïnspireerd door een boek

Ik heb laatst het boek van Leen Steyaert gelezen: Stop de rush. Het is een boek wat o.a. gaat over waarom het vaak vrouwen zijn die in een burn-out terecht komen, niet gelukkig zijn of lichamelijk niet lekker in hun vel zitten. Het komt er op neer dat wij vrouwen heel veel dingen tegelijk doen, onszelf vergeten, het gezin voorop stellen en soms leven van het ene wijntje naar het andere wijntje (dat is dan zogenaamd onze ontspanning…..).

Waar ligt dat nu aan?

Een groot gedeelte wordt bepaald door onze (door vooral mannen ingerichte) maatschappij. Ondanks dat de maatschappij vrouwvriendelijker wordt, leven wij vaak wel in de veronderstelling dat we maar mee moeten gaan en doen wat de rest doet. Heel logisch want we zijn niet voor niets kuddedieren. Maar een gedeelte zit ook in onze genen.

Vrouwen zijn stressgevoeliger

In de oertijd is het vrouwenbrein zo gemaakt dat ze goed moeten kunnen multitasken. Het was namelijk de taak van de vrouw om èn op de kinderen te passen èn eten te zoeken èn vers water te zoeken en tegelijkertijd ook nog uit te kijken voor wilde dieren en andere gevaren. Het vrouwenbrein is daardoor ook veel stressgevoeliger.

Bang om afgewezen te worden

Vrouwen ervaren veel meer de druk om andere mensen niet teleur te willen stellen dan mannen. Dit komt omdat vrouwen veel banger zijn om afgewezen te worden dan mannen. Vrouwen die in de oertijd uit de groep werden gezet omdat ze zich niet aanpasten, waren voer voor de wilde dieren. Die overleefden het simpelweg niet. Dit is iets wat zich al vroeg manifesteert. De blik van je moeder als je met een vieze jurk thuis komt, de blik van je vader als je een slecht rapport hebt of je ouders die niet willen luisteren als jij iets belangrijks te vertellen hebt. Jij wil niet meer het gevoel ervaren van genegeerd worden en geen liefde krijgen, dus doe je alles om dit gevoel niet te krijgen en wil je dus graag andere mensen behagen. Mijn kleine meid luistert in dit geval dus gewoon naar haar oergevoel….Echter vertel ik haar wel dat ze dit niet altijd hoeft te doen! 😉

Geniet!

Liefs,
Wibrich
Droomdoener