innerlijk kind, perfectionisme

Mijn kleine ik. Over het innerlijk kind en perfectionisme.

Ik staar naar mijn computerscherm en voel dat mijn handen zweterig beginnen te worden. Mijn wijsvinger hangt boven de knop van de muis. Zal ik het doen? Durf ik deze email te sturen? Durf ik mij kwetsbaar op te stellen? Wat nou als niemand hier op zit te wachten? En dat iedereen het afkraakt. Kan ik dit wel? Ben ik wel goed genoeg? Misschien moet ik de tekst voor alle zekerheid toch nog een paar keer doorlezen. Of het filmpje wat ik mee ga sturen nog een keer bekijken. Het kan vast het allemaal nog veel beter!

Innerlijk kind

In dit geval komt het perfectionisme in mij naar boven. En dat wordt gedreven door mijn onzekerheid, maar waar komt die onzekerheid dan vandaan? Het is de kleine Wibrich die hier even de boel probeert te verstieren. Die wil regeren. Mijn innerlijk kind dreigt hier de overhand te krijgen.

Herkenning

Misschien herken jij jezelf wel in degene die altijd eerst voor anderen zorgt en daarna pas voor zichzelf. Of misschien zou je heel graag wat meer willen dansen maar durf je niet omdat je bang bent om uitgelachen te worden. Het zou ook kunnen dat je telkens vast loopt in je relaties, dat iedere keer weer dezelfde problemen op je pad komen. En zo zijn er nog heel veel voorbeelden te noemen van je laten leiden door je innerlijk kind.

Hoe werkt dat dan?

In de eerste 7 jaar van je leven heb jij (net als iedereen) een beschermingslaag om je eigen ik heen opgebouwd. Deze heb je nodig om je eigen essentie te beschermen. Je hebt de regels van je ouders en de maatschappij nodig om te overleven. Je hebt structuur nodig om je veilig te voelen. Je hebt het nodig dat iemand tegen je zegt dat je je broertje niet mag slaan. Maar je bent wel boos! Dus slaat je boosheid naar binnen toe en vindt het ergens in je lichaam een plek. Je leert aardig te doen tegen mensen, maar je wilt je oma misschien helemaal niet knuffelen en zoenen. Jak! Je stopt jezelf weg omdat je je ouders graag wilt pleasen. Je hebt geleerd stil te zijn, want anders krijgt mama hoofdpijn. Je blijheid moest je dus ook op bepaalde momenten verstoppen. Door jezelf (je boosheid, je blijheid, je afkeer) weg te stoppen, ontstaat er een laag om je eigen ik heen die bestaat uit patronen, overtuigingen en angsten.

Onvoorwaardelijke liefde

Het kan ook zo zijn dat je altijd voor je moeder moest zorgen omdat ze bijvoorbeeld ziek was. Of je hebt al heel snel voor je broertjes of zusjes moeten zorgen. Je was dus het perfecte kind. Je liet je verdriet niet zien, of je boosheid, zelfs je blijheid liet je achterwege omdat je je ouders er niet mee wilde belasten. Dat heb je gedaan omdat de liefde voor je ouders onvoorwaardelijk is. Er is geen grotere liefde dan die van een kind voor zijn of haar ouders.

Automatisch

Op het moment dat jij wordt uitgelachen door je ouders en/of familie wanneer je heerlijk zonder enige gêne staat te dansen en te zingen, ontstaat er schaamte en het gevoel van: ik mag er niet zijn. Ik mag niet zijn wie ik ben. Dit is een onbewuste en automatische reactie. Je denkt hier als kind niet bewust over na. Het enige wat je wilt is je ouders pleasen…..

En het kan goed zijn dat je met het maken van je beschermingslaag bepaalde patronen ontwikkeld hebt die je nu heel erg helpen. Perfectionisme kan handig zijn in je werk. Of doordat je vroeger zo op je tenen hebt moeten lopen vanwege je thuissituatie, ben je nu in staat om mensen haarfijn aan te voelen. Maar de meeste mensen hebben (ook) last van hun overtuigingen en angsten, dus eigenlijk van hun beschermingslaag. Van alle emoties die je niet op een goede manier hebt verwerkt

Nu ben je volwassen en zijn die overtuigingen niet meer nodig

Uiteindelijk heb ik mijn innerlijk kind niet de overhand gegeven en heb ik met mijn volwassen stem de email met de video verstuurd. Want dat is wie ik nu ben. Die volwassen vrouw die het allerliefste andere mensen wil helpen met alles wat ze heeft geleerd en gedaan. En die volwassen vrouw heeft niet meer de overtuiging nodig dat ze niet goed genoeg is, of dat ze zich op wat voor manier dan ook moet verstoppen.

Ga eens na: welke angsten, overtuigingen of bepaalde patronen heb jij opgebouwd in je leven? Zijn er misschien angsten die voor jou het ‘dromen doen’ tegenhouden? Ik ben heel erg benieuwd hoe dit bij jou is en ik zou het leuk vinden om hier even met je over te sparren. Wil jij dat ook? Stuur dan een bericht naar contact@droomdoener.nl.

Geniet!

Liefs,
Wibrich
Droomdoener