verbinding en gezien worden

Diep geraakt. Over verbinding en gezien worden.

Ze keek me aan en legde heel zachtjes haar handen op mijn gezicht. Ze streelde mijn wangen, mijn voorhoofd en mijn neus. Ze keek écht naar mij. Naar Wibrich. Naar wie ik echt ben. Niet naar het omhulsel, niet naar mijn iets te dikke buik, niet naar de rode vlekjes op mijn gezicht. Nee, ze keek naar wie ik werkelijk ben. En dat is waar ik zo naar verlangde: gezien worden. Ik werd geraakt  tot diep in mijn hart… De tranen stroomden over mijn wangen en ik kon mijn ogen bijna niet open houden. Op het moment dat ik het toe kon staan, dat ik haar binnen kon laten komen, voelde ik zo veel liefde. Alsof er een grote bom van liefde in mijn borstkas ontplofte. Ik voelde op dat moment zo sterk de verbinding met mijzelf, met mijn essentie, met wie ik werkelijk ben.

“Ik zie je.” fluisterde ze…..

Retraite met mijn innerlijk kind

Afgelopen weekend ben ik 5 dagen lang op retraite geweest. Ik ben op onderzoek geweest naar mijn innerlijk kind, naar welke overtuigingen en angsten er over mijn essentie heen zijn gegroeid. En dat zijn er heel wat kan ik je vertellen! In deze dagen heb ik kennis gemaakt met mijn boosheid, mijn verdriet en met mijn vreugde. Alles wat ik als kind weg heb moeten stoppen. Alles wat er als kind niet kon zijn, omdat het niet geaccepteerd werd en omdat het te onveilig was voor mij op dat moment.

Bijkomen

Terwijl ik nu deze blog aan het schrijven ben, ben ik nog aan het bijkomen van deze intense, heftige en geweldige 5 dagen. Mijn geest en lichaam moeten weer wennen aan de ‘gewone’ wereld met als gevolg koorts, moeheid en ziekte. Alhoewel ik ook voel dat er veel energie in me zit, moet die nog even wachten, totdat ik weer een beetje geacclimatiseerd ben.

Gezien worden

Ik was voor mezelf een kopje thee aan het maken toen ik het labeltje las wat aan het theezakje vast zat: “Wat vind jij het belangrijkste in het leven?” Onmiddellijk moest ik aan de retraite denken. Aan de laatste oefening die we hebben gedaan, die we zelf uit mochten kiezen. Ik koos ervoor dat mensen mijn gezicht aanraakten, mij in de ogen keken en ook echt naar me keken. Door alle lagen die ik om om mezelf heen had gebouwd, heb ik heel lang het gevoel gehad dat mensen niet echt naar mij keken. Nu beseffende dat ik dat zelf tegenhield, omdat ik mijzelf niet kon zien.

Verbinding

Doordat er een hoop opgeruimd en geheeld is, kon ik beter bij mijn kracht komen, bij mijn essentie. Als je beter met jezelf in verbinding staat, kan je ook veel beter in verbinding staan met andere mensen. Dan heb je veel meer te geven, zonder dat je jezelf daar in verliest. Dus verbinding is voor mij het allerbelangrijkste in het leven. Zowel met mijzelf, als met mensen en de natuur.

Wat vind jij het allerbelangrijkste in het leven?

Liefs,
Wibrich
Droomdoener